विदेशमा गुमाएको पाँच वर्ष सम्झँदै आफ्नै बारीमा लगाएको तरकारीमा भविष्य खोज्दै राजमन बुढा

शर्मिला गुरुङ

बलेवा, २९ माघ  :  एक वर्ष पहिले मलेशियाबाट फर्किनुभएका बागलुङको निसिखोला गाउँपालिका–३ झिँवाखोलाका राजमन बुढा यतिबेला तरकारी बारीमा देखिनुहुन्छ ।

विदेशमा गुमाएको पाँच वर्ष सम्झँदै आफ्नै बारीमा लगाएको तरकारीमा भविष्य खोज्दै राजमन बुढाविदेशमा गुमाएको पाँच वर्ष सम्झँदै आफ्नै बारीमा लगाएको तरकारीमा भविष्य खोज्दै राजमन बुढा

विदेशमा गुमाएको पाँच वर्ष सम्झँदै बुढाले आफ्नै बारीमा लगाएको तरकारीमा भविष्य खोजिरहनुभएको छ । तीन वर्ष बहराइनको होटलमा काम गर्दाका दुःख र दुई वर्ष मलेशियाको एक कम्पनीमा सुरक्षा गार्डको रूपमा काम गर्दाका दुःख अहिले पनि उहाँको मानसपटलबाट बाहिरिएको छैन । सानोतिनो किराना पसल गरेर गाउँमै बस्नुभएका बुढा धेरै सम्पत्ति कमाउने र उज्यालो भविष्यको सपना देखेर खाडी मुलुकदेखि मलेशियासम्म पुग्नुभयोे तर त्यहाँको दुःखभन्दा आफ्नै माटोमा गरेको दुःखले सुखको सास फेर्न सकिने देखेर उहाँ मलेशियाको दुई वर्ष बिताएर नेपाल फर्किनुभयो ।

झिँवाखोलाकै विमल शाही एक वर्ष पहिला दुबईबाट फर्कनुभएको हो । राम्रो कमाइ हुने आशामा दुबई पुग्नुभएका शाही एक वर्षमै गाउँ फर्केर बुढासँगै सामूहिक तरकारी खेतीमा लाग्नुभएको छ । विदेशमा धेरै दुःख भोगेका शाही र बुढाले गाउँमा फर्केर सरसल्लाह गरी गाउँमा नै केही उद्यम गर्ने सोच बनाउनुभयो । बजारको राम्रो व्यवस्था रहेको र माटोमा गरेको मेहनतले प्रतिफल दिने देखेर उहाँहरूले तरकारी खेती गर्ने सोच्नुभयो ।

उहाँहरूले बनाएको योजनालाई झिँवाखोलाकै अर्का युवा श्यामबहादुर शाहीले साथ दिनुभएको छ । विदेशमा गएर दुःख गरेको अनुभव नभए पनि श्यामले विदेशका दुःखको विषयमा सुन्नुभएको छ । त्यसैले उहाँहरू सबै मिलेर अहिले झिँवाखोलामा सामूहिक तरकारी खेती गरिरहनुभएको छ ।

पछिल्लो समय विदेश पलायन हुने युवाको घुइँचो देखिन्छ । कतिपय युवा विदेशमा गएर कमाइ गरिरहेका छन् भने कतिपय युवा हण्डर खाएर स्वदेश फर्किएका छन् । विदेशमा गरेको दुःख सम्झेर देशकै माटोमा भविष्य खोज्ने पनि छन् । त्यस्तै भविष्यको खोजीमा रहेका छन् झिँवाखोलाका तीन युवा । स्थानीयस्तरमा नै तरकारीको बजार रहेकाले सुविधा पनि हुने र कृषिमा आत्मनिर्भर बन्ने आफूहरूको चाहना पनि पूरा हुने भएकाले सामूहिक तरकारी खेतीमा लागेको बुढाले बताउनुभयो ।

उहाँहरूले निसीखोला कृषि फार्म दर्ता गरेर व्यवसाय शुरु गरेको एक वर्ष भयो । अहिले उहाँहरूले तरकारी बारीमा सबैखाले तरकारी उत्पादन गर्नुभएको छ । शुरुमा रु चार लाख लगानी गरेर स्थानीयको केही जमीन भाडामा र केही जमीन आफ्नै प्रयोग गरेका उहाँहरूले लगानी बढाउने योजना बनाउनुभएको छ । “तरकारीको उत्पादनले राम्रै उत्पादन हुने देखिएको छ, लगानी बढाएर मौसम र बेमौसमका तरकारी उत्पादन गर्दैछौँ”, बुढाले भन्नुभयो ।

तरकारीसँगै उहाँहरूले गाउँलेका लागि तरकारीका बिरुवा उत्पादनसमेत गर्दै आउनुभएको छ । गाउँमा आवश्यक बिरुवा आफ्नै फार्ममा उत्पादन गरेर गाउँलाई बिरुवामा आत्मनिर्भर बनाउने लक्ष्य रहेको बुढाले बताउनुभयो । “हामीले उत्पादन गरेको वस्तुले हाम्रो बजार पाउँछ”, बुढाले भन्नुभयोे, “व्यवसायलाई अलि बृहत् तरिकाले सञ्चालन गर्न स्थानीय र केन्द्र सरकारबाट सहयोग र प्रोत्साहन पाए अझै राम्रो हुन्थ्यो ।”

नयाँ व्यवसाय भएकाले तत्कालका लागि मुनाफाको आशा नराखेको उहाँहरू बताउनुहुन्छ । व्यवसाय व्यवस्थित बनाएर महीनामा रु एक लाखदेखि दुई लाखसम्म खर्च कटाएर आम्दानी गर्ने लक्ष्य रहेको शाहीले बताउनुभयो । मध्यपहाडी लोकमार्गले यहाँका अन्य कृषकले उत्पादन गरेको वस्तु बजारीकरणका लागि खासै समस्या छैन । स्थानीय सरकारले युवालाई कृषिलगायतका विषयमा विभिन्न खालका तालीम सञ्चालन गर्ने र युवालाई व्यावसायिकतर्फ आकर्षण गर्न विभिन्न योजना बनाए यस क्षेत्रका युवा स्वरोजगार बन्न सहज हुने उनीहरूको भनाइ छ । विदेशमा गरेको दुःखभन्दा आफ्नै माटोमा गरेको दुःखले छाक टरे आनन्दको अनुभूति हुने बुढा बताउनुहुन्छ । तारानाथ आचार्य, रासस

प्रतिक्रिया